به گزارش مشرق، روز گذشته کمتر کسی بود که از پیش‌روی شورشیان تحریرالشام و سقوط دولت بشار اسد بی‌اطلاع باشد. موضوعی که نه‌تنها سوریه و منطقه غرب آسیا بلکه تمام مناسبات بین‌المللی را حتی تا اروپا و آمریکا، متأثر می‌کند. اما هم‌زمان با این رویداد مهم و تکان‌دهنده، خبر دیگری به گوش می‌رسید که اهمیت آن، هم پای اهمیت سقوط دولت اسد بود.

اشغال سوریه توسط ارتش رژیم صهیونیستی به سال ۱۹۶۷ بازمی‌گردد. بعد از جنگ میان اسرائیل و برخی کشورهای عربی در این سال که به «جنگ شش‌روزه» شناخته می‌شود؛ رژیم صهیونیستی منطقه‌ای هم‌مرز با سوریه به نام «بلندی‌های جولان» را اشغال کرد.

فاصله جولان تا دمشق، حدود ۶۰ کیلومتر است؛ به‌گونه‌ای که از بالای بلندی‌های این منطقه، می‌توان پایتخت سوریه را به‌راحتی رصد کرد. از آن زمان تاکنون، اسرائیل از منطقه جولان برای رصد نظامی-امنیتی سوریه و حتی فراتر از آن، استفاده می‌کند. از طرفی دیگر، جولان منطقه‌ای راهبردی برای سوریه بود و از آنجا می‌توانست سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دهد. همچنین این منطقه، محل مناسبی برای تأمین آب اسرائیل است. به‌ویژه آنکه اسرائیل دهه‌هاست با بحران آب دست‌وپنجه نرم می‌کند. دریاچه طبریه بخشی از مرز اسرائیل و سوریه محسوب می‌شود که اشغال جولان موجب شد تا اسرائیل کنترل این دریاچه مهم را در دست داشته باشد. از دست دادن جولان علاوه بر کوتاهی دست اسرائیل از رصد نظامی-امنیتی منطقه، باعث از دست رفت منبع اصلی آب آشامیدنی این رژیم می‌گردد.

در سال ۱۹۸۱ اسرائیل خود را مالک جولان اعلام کرد و در سال ۲۰۱۹، رئیس‌جمهور آمریکا اشغال جولان توسط اسرائیل را به رسمیت شناخت. این موضوع، حتی واکنش انگلستان که خود پایه‌گذار اسرائیل بود را به همراه داشت و نشان داد اشغالگری اسرائیل صرفاً به فلسطین محدود نمی‌شود. به‌هرحال در مجامع بین‌المللی، جولان بخشی از سوریه تعریف می‌شود و آن را بخشی از اسرائیل نمی‌شناسند.

از سال ۱۹۶۷ تاکنون، اشغال سوریه توسط اسرائیل به همان منطقه جولان محدود ماند. در بحران پیشین سوریه، تروریست‌های تکفیری و داعش که در جنگ با دولت سوریه آسیب می‌دیدند، در بیمارستان‌های اسرائیل واقع در جولان درمان می‌شدند.

با این وجود، حتی در اوج جنگ و تنش سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ و باوجود ضعف شدید دولت و ارتش بشار اسد در سال‌های اخیر، صهیونیست‌ها نتوانستند در اشغال سوریه پیش روی کنند.

اما به‌محض اعلام قطعی سقوط دولت اسد، تانک‌های اسرائیل، اشغال سوریه را آغاز کردند و حملات توپخانه‌ای صهیونیست‌ها در استان قنیطره مشاهده شد. بهانه اسرائیل برای اشغال بیشتر سوریه در این روزها، ایجاد منطقه‌ای حائل با جولان بود. همان بهانه‌ای که به‌وسیله آن، ۵۷ است جولان را اشغال کرده‌اند.

اسرائیل در حال حاضر به اشغال سوریه ادامه می‌دهد و کنترل منطقه جبل‌الشیخ را به دست گرفته است. ارتش اسرائیل حتی حومه دمشق را هدف قرار داد. این عملیات شامل حمله‌های هوایی نیز می‌شود.

با توجه به سابقه رژیم صهیونیستی در اشغالگری و تعامل با سوریه، به نظر می‌رسد حملات اسرائیل در پی سقوط دولت اسد، ادامه‌دار باشد و صرفاً به یک منطقه حائل محدود نگردد.